medya

medya bize neyi nasil ve ne boyutlarda göstermek isterse maalesef biz bununla cogu zaman yetinmek zorunda kaliyoruz. ne dünyada ne de ülkemizde yasanan olaylari olanca acikligiyla ve ayrintisiyla görebilme, takip edilme imkanina sahibiz.

örnegin, ben DTP grup toplantisinda neler konusuldugunu merak ediyor, bu konuda olabildigince ayrintili bilgi almak istiyorum. ama ne mumkun, bu konuda yazili ve gorsel basinda verilen bilgiler meclis idare amirlerinden dtp milletvekili sirri sakik'in idare toplantisina kravatsiz gelisinden ve uyarilisindan söz etmekten ileri gitmiyor. malumunuz sirri sakik, yemin toreninde meclisin en sik giyinen vekili secilmisti medyamiz tarafindan. hakikaten ben de cok seviyorum sirri sakik'in takimlarini, kravatlarini ve genel anlamda giyim tarzini. ama simdi dtp haberlerinin de sirri sakik'in kiyafetlerinden ibaret olmasini cözebilmek mumkun degil. sirri bey de 'ben hem iyi siyaset yaparim hem de iyi giyinirim ' diyerek gazetecilerin bu gorsel egilimine destek vermis.

bir gösteri toplumu oldugumuz yalan degil, goruntulere duskun, imajlara saygili, vitrin yapmaya merakli bir toplum. oysa dtp grup toplantisinda, biraz arastirinca görüyorum ki dtp'li vekiller sanliurfada ölen tarim iscilerinin ailelerini ziyaret etme ve bu kazalarin nedenlerini bölgede inceleme karari almislar.

bu önemli bir haber, birileri modernligin ve ilerici olmanin kosullarini kendilerince cesitli simgelere dayanarak belirlemeye calisip toplumsal ayrimciligin en koyu örneklerini vermeye devam etsinler, güneydoguda insanlar kamyonlarin arkasinda 5 ytl ugruna sehirden sehire giderken canlarindan oluyorlar.

medyamiz, projektoru kilik kiyafet üzerine tutmusken, yenilikci ve cagdas genclerimizin baslica kaygisi nasil giyim kusam olmasin.

sahilde merdiven

genclige geri donmek gecmisteki cilginliklarin tekrariyla mumkundur demisti oscar wilde. yalan degil, bu gece sahilde, orada, bira icerken aniden yükselen kahkahalar on sene oncesinden farkli degildi, hem bizimkisi bir cilginlik bile degildi.

ölümsüzler

gercekten ister miyiz ölülerin
hala yanimizda olmasini bizlerin
yok mu saklamamiz gereken bir bayagilik
korktugumuz icten gelme bir alcaklik

yanimizda olun tirmandigimizda ve düstügümüzde
tanri gibi izleyin gecen saatleri
bizimkilerden fazla gören gözlerinizle
bagriniza basmak icin bizleri.


Tennyson

aktör

the secret diye bir kitaptan söz edildi dün gece dost meclisinde. ben haberdar degildim iceriginden, merak da etmiyordum acikcasi ama ilginc bir sey soylendi kitapla ilgili ve dikkatimi cekti. kitabi goz ucuyla karistiran bir arkadasim kitabin insanlara sahip olmadiklari seyleri sanki onlara sahipmiscesine yasamalari gerektigini ögütledigini soyledi. bu kitap adami sizofren yapar diyerek de son noktayi koydu.

dikkatimi ceken sey, eger bu kitap bes parasiz bir adami sokakta bir milyarder edasiyla yurutebilecekse degerli bir kitaptir kuskusuz. yalniz kitabin tek yavan tarafi gunun birinde insanlara tüm isteklerine sahip olacaklarini soylemesi.

hüzün

düs kirikliklari cam kiriklari gibi batiyor yuregine,
yüzü hüzünlü bir diyar,
ruhu bir timarhane.

üstüme örtün karanliklari

ara ara yüksek sesle okumazsam benden uzaklasacagina inandigim siirler vardir. necip fazil'in kaldirimlar i da bu nitelikte bir siirdir.

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık;
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.

İçimde damla damla bir korku birikiyor;
Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler...
Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor;
Gözüne mil çekilmiş bir âmâ gibi evler.

Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.