...

bazen insan iyice anliyor beceremedigini, yasamin icine giremedigini, olmuyor diyorsun, yapamiyorum. yollarda kendi kendime siirler mirildanarak yürümeye basladim, su siralar siirden baska neredeyse hicbir seyle ilgilenmiyorum. sadece bir ceviri roman okudum, o da oscar wilde'i konu ettiginden. bogucu suskunluklara kapilip gidiyorum. dalginliklar, aglamakli-düsünceli haller, bunalim cagiran sözcüklerleyim. hizla akip giden bir nehrin icinde, ortalarında bir yerde soluklanacagimiz bir kaya ariyoruz gibi geliyor bana, nefesimizi biraz toparlamak icin ihtiyac duydugumuz bir kaya.

gecen aksam bir dostum, gülmek sana yakisiyor dedi. cok duygulandim, keske daha cok gülebilsem.