kizima

o son birayi yine disarida, besiktas sahilde ictikten sonra evdeyim. bakalim buraya bir seyler yazabilecek gücüm kalmis mi.

st. pulcherie lisesi'nin düzenledigi 'yasar kemal'in romanlarinda baskaldiri' konulu bir makale yarismasi bugun bir törenle sonuclandi. katilmayi cok istedigim bir etkinlikti ama orada, ögrenciler, veliler, 'kalabalik bir davetli grubu' arasinda huzursuz bir gece gecirmek istemedigimden geceyi birkac dostumla birlikte raki masasinda bitirdim. dogrusu, esas korkum liseli ögrenciler arasinda hüzünlenmekti. onlarin arasinda, bir anda kendi kizimi hayal edecek ve ister istemez hüzünlenecektim. sabahtan beri oturdugum yerde, 'yasar kemal icin ne düsünüyorsun' diye soran kizima cevap vermekle mesgul degil miydim. benim kizim da liselerarasi bir yarismada yasar kemal icin birkac satir yazsin istemez miydim. aslinda istemezdim sanirim, muhtemelen rüya (ya da) nisan da, böyle makale yarismalarina ilgi duymayacak bir kiz olacak. belki yasar kemal ile de zerre kadar ilgilenmez, kendisi bilir, yeter ki kafasindaki tarihsel akis/süreklilik icinde edebiyatimizin bu önemli ismine anlamli bir yer ayirsin. laf aramizda, ayirmasa da ben onu cok sevecegim.