Saturday, February 26, 2011

cocuk kalmak

hakki devrim bugunku yazisinda orhan veli'den söz ediyordu. orhan veli'nin siirleri bize bir cocugun gözünden gösterir dünyayi diyordu ve bu özelligini öne cikararak anlatiyordu onu. torunuyla beraber musfik kenter'in sesinden orhan veli'yi dinlemeye gitmisti, ne cok duygulandigini yazisini okursaniz siz de mutlaka hissedersiniz. ben duygulanmanin ötesinde hala gidip de musfik kenter ve orhan veli'nin ortakligini yasayamamis olmanin üzüntüsünü duydum. daha gecen ay icinde bir oyun sonrasinda musfik kenter'i yanimda bulmus, icimden 'gelecegim mutlaka sizi dinlemeye gelecegim' demistim.

orhan veli gibi beni yasamin icine cagiracak, catik kaslarimi yumusatacak, insanlara olan güvenimi tazeleyecek isimlere ihtiyacim var benim. cümlelerini birilerini etkileme endisesiyle degil, görüp isittiklerini paylasma hevesiyle kuracak insanlara ihtiyacim var. cocuklar gibi heyecanli, dikkatli ve merakli, en az onlar kadar hic kimseyi yadirgamaksizin oldugu gibi kabullenecek insanlara özlemim var. ne sansliyim ki onlardan biriyle sohbet ettim birkac gün once. aslinda o cok saygin, ülkenin onde gelen psikiyatrlarindan biri ama sohbetimiz süresince onun bir psikiyatr oldugu aklima hic gelmedi. toplumsal sorunlardan, yeni bagimlilik tiplerinden, saglik sektöründeki uygulamalardan söz ederken, kimi konulari kendi yazdigi yazilara atifla degerlendiriyordu. bir anda sesi yükseliyor, basina yansiyan kucuk polemikleri afacan bir cocugun heyecaniyla anlatiyor, gülüyor ve keyifleniyordu. basit bir polemikten boyle heyecanla bahsedebiliyor olmasi öyle hosuma gitti ki sanirim o anda iste bu dedim, cocuksulugunu koruyabilen insan bu. uzman, aydin, bilim insani, psikiyatr, hepsi tamam ama benim icin en önemlisi cocuksuluguydu.

ondan ayrildiktan sonra uzun zamandir kendimi böylesine mutlu hissetmedigimi düsündüm. nasil olmustu da öylesine rahatlamistim, huzurlu hissediyordum, kendime dair tek kelime bile konusmamis, kendi sikintilarimdan bahsetmemistim ama iste üzerimdeki bütün o yük kalkmis gibiydi. elbette uzun zamandir takip ettigim ve güvendigim bir isimle konusmanin rahatlatici etkisi, sohbet ederken pekcok konuda ayni sözcükleri kullaniyor olusumuzun getirdigi güven, bunlarin hepsi beni mutlu etmis olabilir ama en cok o cocuksuluk, karsimdaki insanin gozlerinde gordugum o cocuksu heyecan. beni her seyden daha fazla mutlu eden sey buydu.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home

cool hit counter