altan öymen

gectigimiz gün, altan öymen'in gazetecilikteki 60. yili kutlandi. bazen arkadaslarim takilirlar bana, 'ne bicim adamsin, sevdigin tek bir köse yazari, tek bir gazeteci de mi yok' derler. onlara söyledigim birkac isimden biridir altan öymen. onun yazilarindaki serinkanliligi severim her seyden önce, kimseyi suclamayan, kimsenin gönlünü hos etmeye calismayan, duyduklarini, gördüklerini, sezdiklerini akici bir dille anlatabilen titiz, dikkatli, adaletli bir yazardir altan öymen. su zamanlarda az bulunur niteliklerdir bunlar, öfkesine yenik düsmeyenini zor bulursunuz, kisisel tarihindeki trajedilerin esaretinde yazi yazanlarin hincindan ve nefretinden bunalirsiniz, olgun bir tavir, nesnel bir durus ararsiniz. boyle bir arayistaysiniz, size önerebilecegim isim altan öymen'dir. ben bunca zaman onu örnek aldim, dilerim bir parca da olsa onun gazetecilik anlayisini, olaylara ve insanlara bakarken hak gözeten olgunluğunu, alcakgönüllügünü icsellestirebilmisimdir.

üniversitenin ilk yıllarinda hüseyin cahit yalcin, ahmet emin yalman, refi cevad ulunay gibi cumhuriyet tarihinin önde gelen gazetecilerini merak eder, sahaflarda, kütüphanelerde onlarin yazilarina ulasmaya calisirdim, bir sezginin pesinden giderdim, onlari anlayabilirsem bütün bir cumhuriyet tarihini de anlayabilecekmisim gibi gelirdi bana. diyecegim o ki, ben bu yazarlarin pesine nasil düstüysem, eminim gelecek nesiller kendi tarihlerini onlara tarafsiz bir sekilde anlatabilecek büyük bir gazetecinin, altan öymen'in pesine düseceklerdir.