hayat

sanirim su son zamanlarda geceler bana biraz yabanci, biraz kirgin, biraz dargin. oysa hala gecelerin icindeyim ben, geceyi gündüze katarak, biraz az uyuyarak, biraz fazla calisarak, düsünerek, üreterek hizlica geciyor gunler. peki ben neredeyim, gözlerini gökyüzüne dikip hayallere dalan, bikmadan usanmadan sadece bir hayal, bir masal kahramani olmak isteyen, yasamin günlük akisi icinde basibos gezintilere cikan, biraz hüzünlü, biraz aylak, biraz tembel o adam nerede.

bu gece eve dönerken iki bira aldim, bir taksiye bindim, taksici bana isten biraz gec cikmissiniz, biraz da efkarlanmissiniz diye takildi. aksine bu gece biraz erken dönüyordum eve ama dogrusu efkarliyim evet. cok efkarliyim, herkes gibi su yasamda bana da bicilmis bir görev var saniyordum, iyi bir hayalci oldugumu dusunuyordum, yildizlarla, denizle, gökyüzüyle, geceyle iyi anlasiyordum. simdi onlarin hepsi bana biraz kirginlar biliyorum, onlari biraz ihmal ediyor, onlarla gecirdigim zamanin hakkini veremiyorum. dilerim beni bagislarlar, aralarina tekrar tüm benligimle dönmek istedigimde beni hic tereddütsüz kucaklarlar.