andré ve dorine
bu fotografa bu gece tesadüfen denk geldim, duygulandim. andré gorz'un eşi dorine'e yazdigi son mektubu, bir ask hikayesini birlikte okumustuk. okudugumuz satirlar büyülemisti bizi, kendimi sansli hissetmistim, dorine'in sevme becerisine ve yürekliligine sahip, gözleriyle seven, yasamin kucuk mutluluklarini yakalayip yasayabilen biri vardi yanimda. birkac gün gecmisti ki bu fotografi duvarinda gördüm, gözünün önüne koymustu andré ve dorine'i, sevmisti onlari, cok sevmisti, onlarin sevgisini derinden hissedebilecek zarafete ve yürege sahip biriydi.
Biliyorum ki, bu fotograf hala elinin altinda bir yerlerde duruyor, onun gözlerini parlatiyordur.
elsa'nin gözleri
öyle derin ki gözlerin icmeye egilince
yansidigini gördüm orada tüm güneslerin
oraya siginisini bütün ümitsizlerin
öyle derin ki bellegim kayboldu iclerinde.
aragon
posted by Melmoth at 3:33 AM
2 Comments:
bu sabah beş gibi uyandım, hatta bu gece pek rahat uyuyamadım. ne zamandır sayfana bakmamıştım, andre gorz ve dorine'i görmek mutlu etti beni. sabah çok stresli ve sıkıntılıydım ama hepsi gitti senin sayende, bu sefer sen benim gözlerimi parlattın. yazdıkların beni gerçekten mutlu etti. fotograf pangaltıdaki evin duvarında asılıydı hatırlıyorum, şu an duvarda değil ama hala saklıyorum.
cocuklugunu anlattigin zamanlari hatirliyorum bu aralar sik sik, dedenlerin evinde merdivenlerin bir kenarina ilisip, elleri cenesinde sessiz sedasiz etrafini takip eden kucuk bir kiz geliyor gozumun önüne. sonra beni sessizce dinledigin, tek kelime etmeden yüzüme uzun uzun baktigin zamanlar. gözlerinde biriktirdigin ne cok sey...
iste ben de boyle bir fotograf sakliyorum zihnimde.
Post a Comment
<< Home