kizima mektup

biricik kizim,

gücsüz bir gece geciriyordum, cansiz gözlerim bir noktaya mihlanmis, kaskati kesilmis bedenim devrilmeye hazir bir halde bekliyordum, duruyor ve sadece bekliyordum. simdi sana bunlari yazarken daha iyiyim, yine bir anda kendimi bilmedigim bir dünyanin icinde buldum, tanimadigim adamlar gelip kollarimdan tuttular, ayaga kaldirdilar beni. aznavour yine söyledi sarkilarini, onun sarkilariyla nasil büyük yolculuklara cikiyorum bir bilsen hayret edersin, ben de hala inanamiyorum. acaba sen de aznavour'u sevecek misin diye düsündügüm zamanlar olmuyor degil. hala sahnede göremedim onu, ama dusunsene sahneye ciktigi zaman söylecegi sarkilarin sirasini ezbere biliyorum, bunu biliyorsam onu görmüs sayilmaz miyim dersin. hayal gücün nasil isleyecek acaba, isterim ki gördüklerinden ziyade görmediklerin harekete gecirsin seni. bir kartpostala bakmak ve hayal etmek, oraya gidip görmekten daha fazla heyecanlandirsin seni. beraber hayali yerler sözlügünü acip, o sözlüge beraberce katki yapacagimiz günleri iple cekiyorum. biliyorum ki bu dünyanin tüm maskaraligindan, rezilliklerinden, kepazeliklerinden kacmak istediginde siginacagin bir yer olacak ve orada ne varsa gözümüzle gördügümüzde dünyada onlar olmayacak. sen orada hicbir seyleri olmayip sadece hayalleri olan insanlarla nefes alacaksin ancak bu sayede bu dünyada olup da zengin olmaktan veya zengin olma hevesinden baska hicbir seyleri olmayan insanlardan nefret etmeden yasaman mümkün olacak. o hayal dünyani, o gercek insanlarla dolu olan hayal dünyani koruman icin elimden ne geliyorsa yapacagim. en büyük mutlulugum, gözlerinde yarim kalmis bir hayal görmeyecek olusum, benim bütün hayallerim senin gözlerinde tamamlanacak.