müsveddeler arasinda ben

bugün odami temizledim, adamakilli temizledim, bir ara odada ne varsa kendimle birlikte çöpe atmak istedim. kirik dökük, harabi bir ruh halinin tasviri gibiydi odanin dört kösesindeki esyalar. senelerdir posetinden cikmayi bekleyen dergiler, gazete kupürleri, müsveddeler, maziye cagri makamında kalemler, silgiler, ataçlar, kenara köseye ilistirilen kucuk notlar. bütün bunlarin icinden cekip cikarilmaya calisilan bir hayat, orada hevesle tutulmuş notlarda, yarim birakilmis yazilarda bekleyen, iste senin hikayen budur dedirten ve seni o hikayeye buyur edip de giriş iznini öyle kolay vermeyen bir hayat. öylesine bitimsiz bir arayış, orada oldugunu bildigin, tam erisecekken yitiriverdigin bir sen, ümitsizliklere, tereddütlere düşşen de izini bulduktan sonra pesini birakamayacagin bir hikaye, kendi hikayen.