düsünceler

geride kalan zamana bir bakin ve icine sigdirdiklarimiza, ne cok hüzün, ne cok sevinc, hircinliklar, haykirislar, hayir'lar, hepsi gücümüz nispetinde elbette fazlasi degil. bir anda olup bitiyor bazen her sey, öfkemiz burnumuzda altüst oluslar yasiyoruz ve ne cok degisiyoruz. kararlar veriyoruz, hatalar yapiyoruz, korkularimizla yasamaya devam ediyoruz. yasamda aldigimiz, alacagimiz yolu galiba bu korkular belirliyor, bu korkularla yüzlesmeye ne kadar cesaret edebilirsek o kadar yol alabiliyoruz. kendinden emin tavirlarimiz, afra tafralarimiz, inatciligimiz kendi kendimizden hazin kacislarimizdir bizim.

bazen de cok yükleniyoruz galiba kendimize, gerceklik dedigimiz seyin bayagiligini ve her birimizin bayagi gercekleri oldugunu unutuyoruz. celiskilerle yasamaktan rahatsiz oluyoruz ve onlari unutmaya calistigimiz zamanlarda, ki böyle zamanlar korkularimizi, kendimizi ve her seyi unutmaya calistigimiz zamanlar oluyor, savruluyoruz ve sonrasinda basliyoruz kendimizi suclamaya. bir hayalin icinde zaman zaman kaybolmaya ihtiyacimiz var yeter ki bu kaybolus korkularimizla yüzlesmemek icin bir bahane olmasin.