hep genc kalacagim

madem alkollu bir gecedeyim, hatirladigimda gülümsedigim alkollu bir gecemi anlatayim. ne kadar zaman önceydi hatirlayamiyorum, simdi okyanusun öte tarafinda bulunan degerli bir dostum ve degerli bir hocamizla pasajda oturmus eminim cok mühim meselelerden bahsediyorduk, gülüyorduk, iciyorduk, hocamizin tam hatirlayamadigi ve birbirine karistirdigi tarihleri, bazi isimleri, konuya ne kadar hakim oldugumuzu göstermek icin bir firsat biliyor ve hocayi düzelterek kendimizce matah bir is yapiyorduk. hoca bizden izin isteyip masadan ayrildiginda dogrusu cakir keyif durumdaydik, ben yine de geceyi orada bitirmek niyetinde degildim. haydi dedim imroz'a gidelim, bir iki duble de orada icer, öyle döneriz. imroz'a gectigimizde neredeyse tüm masalar bosalmisti. kararliyiz ya icmeye, hemen bir kose masa bulup yerlestik. arka masamizda sen sakrak bir grup vardi, hala nasil oldugunu hatirlayamadigim bir sekilde o masanin en kerli ferli adamiyla sohbete basladik. bize ikram ettigi o güzel meyve tabagini hala sevgiyle hatirliyorum. en az bizim kadar sarhos olan bu müstesna insanin bir cümlesi var ki onu da hic unutmam, 'cocuklar' demisti muzip bir gülümseyisle birlikte, 'bu gece kizimin nisanlisiyla ilk defa disarida yemek yiyoruz, bakin ne kadar heyecanli'. biz de kiz tarafi oluvermistik bir anda ve alici gozuyle soyle bir bakmistik delikanliya.

kim bilir o gece basimizda ne dertler icimizde ne sevdalar vardi. hepsi bir yana, bugun o geceyi düsündügümde aklima gelen tek bir sey var, bir gün, olur da bir gün bir kizim olursa ve ben de onun nisanlisiyla imroz'da karsi karsiya gelirsem, ah nasil da cekilmez ve huysuz bir adam olurum ben.