anna karenina'yi neden cok sevdim?

gecen hafta bir kose yazisi okudum, aklimda kaldi. 'erkekler anna karenina'yi niçin sever' diye soran bir yaziydi. öylesine kötü cevaplandirilmisti ki bana öncelikle kadinlarin anna karenina'yla yüzlesmelerinin gerekliligini düsündürdü. yazara göre, erkeklerin anna karenina'ya hayranligi kendilerini kont vronsky olarak görmelerinden kaynaklaniyordu. hayatlarina giren hicbir kadinda anna'nin tutkusunu bulamayacaklari, ne kadar sevildiklerinden de asla emin olamayacaklari icin kont vronsky icin canini feda edecek bir kadini bas taci ediyorlardi. anna kadar cesur degildi erkekler, bir kadini garantiye almadan digerini birakamiyorlardi, cesaretti anna'nin bunca sevilmesinin nedeni, kendilerinde bulamadiklari cesaret. (dogrusu, kadinlar mi yoksa erkekler mi anna'nin cesaretinden daha cok etkilenmistir diye bir düsünmek gerek.)

tolstoy'un bu büyük romanina oldukca yüzeysel bir sekilde sadece kadin-erkek iliskileri baglaminda temas etmenin yazara da romanin karakterlerine de haksizlik olacagini düsünüyorum. hic suphesiz anna karenina'dan ben de etkiledim, ona hayranlik duydum ancak ona hayranlik duyarken bir insani neyin harekete gecirebilecegini belirlemenin ne denli güc oldugunu gösteren tolstoy'a da hayranlik duydum. anna karenina'nin sahsinda, her birimizin, kadin ya da erkek, duygularinin bazen tek bir bakisla altüst olabilecegini görmenin heyecanini yasadim, icimizde yasattigimiz yikici arzularin getirebilecegi felaketleri düsünerek ürperdim. diger taraftan, tolstoy'un anna-vronsky iliskisini alabildigine tutkulu anlatmis olsa da bu iliskiyi onaylamadigini bilmek, bizi biraz da yazarin bu tavri üzerinde düsünmeye zorlamali.

ve basliktaki sorunun cevabi, anna'yi neden cok sevdim biliyor musunuz, askinin pesine düsen, onun da ötesinde her türlü gururu rafa kaldirip bir sevgi itirafi arayan, yeri geldiginde yalvaran yeri geldiginde aglayan ve bunu gizliden gizliye degil aciktan aciga yaparak sevgisini doludizgin yasayan bir kadin olabildigi icin.