yorgun sevda

irfan yalçın'ın "yorgun sevda" romanını okudum bu gece. bazen göğüsümün sıkıştığını hissettim, bir an kitabı bırakıp uzun uzun ağlamak, inlemek, infilak etmek istedim. yorgun sevda, yordu yüregimi. uykuya teslim olmadan, irfan yalçın'ın her biri hüzünle damgalı sözcüklerinden bir paragrafi buraya not düşmek geldi içimden.

"tepinen bir tutkum var, ağacı yiyen kurt gibi içimden yiyor beni; onların, o köşeye sıkıştırılmışların derin yırtıklarla dolu yaşamlarına bir yerden girip bakmak; acının inlerine, kuyularına inmek, onlardan bana, benden onlara sızan bir şeylerin varlığını duyumsamak. (...)kalın bir ayağın basıp geçtiği yüreklere akıyor içim."