coco chanel
igor stravinsky ve coco chanel filmine gitmis, sonra da bir merakimi yazmistim. gabrielle coco chanel icin stravinsky bir heyecandi belki ama bir ask degildi, ben coco chanel'in hayatindaki hangi adam icin 'sen benim her seyimsin' dedigini merak ediyorum demistim. aklimda bir isim vardi, izledigim filmde de sadece bir isim olarak geciyordu, arthur 'boy' capel. iste bu iliskiyi merak ediyordum.
cnbc-e'de iki hafta icinde iki bölüm olarak yayinlanan 'coco chanel' filmi, bu iliskiyi, coco ve arthur capel iliskisini etraflica anlatirken, sanirim chanel'e ve onun capel ile olan iliskisine hakaret niteliginde cekilmis stravinsky filminin kepazeligini de ortaya koymus oldu.
bu aksam ikinci bolumunu seyrettigim coco chanel filmini sevdim. coco chanel'i sevmistim, bu filmden sonra daha cok sevdim cunku bu filmde her sey yerli yerine oturuyordu, coco'nun söyledigi hicbir cümle egriti durmuyordu, üzerine sonradan yapistirilmis hicbir cümle yoktu, namuslu bir bakis acisiyla cekilmis, istenmeyen konulara hic girilmemis, ele alinan yerlerin de dürüstce hakki verilmisti.
peki ya film merakimi giderdi mi. evet, fazlasiyla. arthur capel'i 'hayatin kendisinden daha cok seviyorum' diyordu coco. capel'in bir kaza sonrasi ölümü coco'nun hayatinda üstesinden gelemeyecegi bir sorun olarak kalmis olabilir demistim yine bir önceki yazida, öyle de olmus, yasaminin son zamanlarinda adini andigi tek isim arthur 'boy' capel olmus.
filmin sonlarinda 'boy' icin söyledikleri aglatti beni, yüzündeki kirisikliklar, kücülmüs bedeni ancak hic bitmeyen zarafeti icinde sevgilisini anlatiyordu: "boy, benim yoldasim, arkadasim, agabeyim, kardesim ve askimdi."
bazen böyle anlar olur, ruhunuzun icine yüksek bir tepeden bakiyor gibisinizdir, önce ürpertici bir serinlik duyar sonrasinda yemyesil bir bahcenin icinde dolastiginizi fark edersiniz. envai cesit koku duyar, renk renk ciceklerin arasinda gezinirsiniz. ruhunuzdan cicek toplarsiniz, topladiklariniz duygularinizdir. iste ben bu gece, gözümden yaslar akarken, ruhumdan cicek toplamaya basladim, topladikca sakinlestim, rahatladim ve kollarimda ciceklerle gülümsedim.
cnbc-e'de iki hafta icinde iki bölüm olarak yayinlanan 'coco chanel' filmi, bu iliskiyi, coco ve arthur capel iliskisini etraflica anlatirken, sanirim chanel'e ve onun capel ile olan iliskisine hakaret niteliginde cekilmis stravinsky filminin kepazeligini de ortaya koymus oldu.
bu aksam ikinci bolumunu seyrettigim coco chanel filmini sevdim. coco chanel'i sevmistim, bu filmden sonra daha cok sevdim cunku bu filmde her sey yerli yerine oturuyordu, coco'nun söyledigi hicbir cümle egriti durmuyordu, üzerine sonradan yapistirilmis hicbir cümle yoktu, namuslu bir bakis acisiyla cekilmis, istenmeyen konulara hic girilmemis, ele alinan yerlerin de dürüstce hakki verilmisti.
peki ya film merakimi giderdi mi. evet, fazlasiyla. arthur capel'i 'hayatin kendisinden daha cok seviyorum' diyordu coco. capel'in bir kaza sonrasi ölümü coco'nun hayatinda üstesinden gelemeyecegi bir sorun olarak kalmis olabilir demistim yine bir önceki yazida, öyle de olmus, yasaminin son zamanlarinda adini andigi tek isim arthur 'boy' capel olmus.
filmin sonlarinda 'boy' icin söyledikleri aglatti beni, yüzündeki kirisikliklar, kücülmüs bedeni ancak hic bitmeyen zarafeti icinde sevgilisini anlatiyordu: "boy, benim yoldasim, arkadasim, agabeyim, kardesim ve askimdi."
bazen böyle anlar olur, ruhunuzun icine yüksek bir tepeden bakiyor gibisinizdir, önce ürpertici bir serinlik duyar sonrasinda yemyesil bir bahcenin icinde dolastiginizi fark edersiniz. envai cesit koku duyar, renk renk ciceklerin arasinda gezinirsiniz. ruhunuzdan cicek toplarsiniz, topladiklariniz duygularinizdir. iste ben bu gece, gözümden yaslar akarken, ruhumdan cicek toplamaya basladim, topladikca sakinlestim, rahatladim ve kollarimda ciceklerle gülümsedim.
posted by Melmoth at 1:54 AM
2 Comments:
ruhumuza yüksekten bakma kısmını çok beğendim.yazılarınızı takip edeceğim...saygılar
tesekkurler.
Post a Comment
<< Home