ünsal oskay

ünsal hoca icin bir seyler yazmak istedim, bir türlü elim gitmedi. onun iletisim alanina olan katkilarindan, yaptigi cevirilerden, yazdigi kitaplarla türkiye'ye adorno'yu, frankfurt okulunu tanittigindan bahsetmek gelmedi icimden. onu degerli kilan baska bir sey vardi ve onu bir türlü dile getiremiyordum. derken, eski ögrencilerinden birinin sözlerini okudugumda hissettim onu nasil da sevdigimi. renkli bir adamdi diyordu, fakültenin önünde ucurtma ucururken görürdük onu. iste bu sözleri okurken, tutamadim kendimi, agladim. ünsal oskay'i sadece gösterissiz bir cesarete sahip oldugu icin degil fakültenin önünde ucurtma ucurabildigi icin de seviyordum.

bugun oglunun sözlerini okurken bir kez daha duygulandim. buraya da bazi bolumlerini yazmak istedim.

"bir filmde, güzel bir sözde, asil bir jestte, hemen cocuk gibi tatli tatli aglar, cocukken kirdigi ve kemikleri yanlis kaynayan sag eliyle gözyaslarini silerdi."

"yaz tatilinin denizden cikar cikmaz dus yapip terlik giymek olmadigini, manzaranin tadini cikararak cardaktan bahceye çis yapmak oldugunu ögretti."

"bir gece, bahcesinde ben derginin düzeltmelerini yaparken, yanimda yeniden don kisot okuyup, kikir kikir cocuk gibi gülüyordu."

bazi insanlar hayatlarini ceplerinde tasirlar, bazilari ellerinde sikica tutmayi tercih ederler, bazilariysa bir topla oynuyormuscasina yasamlarini kah havaya firlatir kah yerlere savururlar. iste ünsal oskay, benim icin son gruptaydi ve ben onu yasamin ve yasamanin hakkini verdigi icin seviyordum.