gösteri dünyasi, sahtelikler, kirlilikler

okumadigim ancak cokca okundugunu bildigim, uzun zamandir da varligindan haberdar oldugum bir populer blog yazarinin vedasini gördüm. böylesi veda yazilarini garipsiyorum. yaziyla samimi bir iliski kurmus, yaziyi kisiliginin bir parcasi haline getirmis olanlar sanmiyorum ki 'hoscakalin, bu blogun sahibi artik burada olmayacak, sonsuz tesekkurler' gibi aciklamalarla dolu sirk gösterisi niteliginde veda yazilari yazsinlar. unutmamak gerekir ki, sözcüklerin bir agirligi vardir, veda kelimesinin de bir agirligi vardir, o agirligi tasiyamayacaginizi düsünüyorsaniz o kelimeyi etmezsiniz. aman tanrim, ben neler diyorum, öyle ya bu dünyada neyin agirligi kaldi ki, sözcüklerin agirligi kalsin.

bütün bu yazi kirliliginin icinde bir de sessiz sedasiz yazilarini donduranlar, durduranlar var ki esas onlar yazsinlar istiyorum. onlar ki yaziya hakkini verenler, yazida icini dökenler, öylesine sade, öylesine sahici ve öylesine dürüst.