sevmek

asagidaki postta sirf bu sarkiyi dinlemek icin bile dünyaya gelmeye, yasamaya deger demisim. nedir bu yasam dedigimiz sey, nelerden olusur, ne olmazsa o yasam eksik bir yasam olur. milan kundera sanirim ayrilik valsi'nde ömrünüzde tek bir kisiyi sevmisseniz bu yarim bir yasamdir diyordu. sormak lazim, ne kadar cok kisiyi sevmeliyiz ki o yasam eksiksiz ve tam bir yasam olsun. su yasam dedigimiz seyi yasanilir kilmak icin nelere sahip olmaliyiz. bu sahip olmak da neyin nesi diye sormaz mi insan kendine. belki de mümkün oldugunca sahip olduklarimizdan kurtulmaliyiz ki gercekten yasayabilelim. sahip oldugumuz seylerin bizler icin bir yük olduguna inanan bir adamin yasamini, hz. isa'nin yasamini bir destan gibi anlatan kazancakis, günaha son cagri'da magdalena icin "bütün günahlari bagislandi, cünkü o cok sevdi" diye yaziyordu. benim icime isleyen sözcüklerdi bunlar. evet, herkes elinden geldigince yasiyor, bir yasam kuruyor, bu yasam bilge karasu'nun dedigi gibi bir iplik parcasi, bir mantar, bir toz, bir çivi ve birkac hicligin birlesmesinden olusuyor ve biz buna yasam diyoruz. ve bence bu yasamlari birbirlerinden ayiran bir sey varsa iste o da sevmek ve sevebilme yetenegi oluyor.