hier encore

kötü bir gün, kötü bir gece. salonda yine o koltugun üzerindeyim, karsimda yillardir bana eslik edip hic aldiris etmeyen o zalim saat. neler gecmiyor ki aklimdan, dostluklarin sevimli sohbetlerini düsünüp gülümsüyorum, rastlantilarin hoslugunu, bir kadeh sarabi bir dikiste icer gibi yasanan ilk genclik yillarinin basiboslugunu düsünüyorum. hep o sarki, hier encore j'avais vingt ans.

insanin bir saatin karsisina oturup, gecmisiyle ve kendisiyle ilgili düsüncelere dalmasi ne kadar zor ve ne kadar trajik.