giz

insanin kendi belali taraflarini, kusurlarini ve hatta gunahlarini bir baskasinda gordugunde hicbir zaman olmayacagi kadar acimasiz ve gaddar olusunu, yapilanlari sonsuz lanetleyisini nasil aciklayabiliriz dersiniz. gizli dünyalarimizin baska birilerinin yasamlarinda bile olsa karsimiza cikmasindan rahatsiz mi oluyoruz acaba. nedir bizi aslinda cok iyi tanidigimiz, kendi yasamlarimizda deneyimledigimiz karanlik davranislara birdenbire düsman eden sey. bir baskasinin karanlik dünyasina yönelik kiskanclikla yüklü bir merak mi bizi onlari ve yaptiklarini reddetmeye, ayiplamaya itiyor. yoksa kendimizi asil, üstün ve tutarli varliklar olarak kabul ettigimiz, kendi icimizdeki pislikleri gormek istemedigimiz icin mi bütün bu öfkemiz.