bir aksam yemegi

sabahları erken kalkiyorum demistim, kalktiktan hemen sonra deniz kenarina iniyor, uykuyla uyaniklik arasinda sahilde biraz yürüyor, biraz üsüyor ve sonra kahvaltiya oturuyordum. günün o erken saatlerinde genc evli ciftler ve üc dört yaslarindaki sevimli, akilli ve güzel cocuklariyla kahvaltilarimizi beraber yapiyorduk. dört yaslarinda, saclari kivir kivir o tatli cocuklarla kahvalti yapmak, ekmeklerimize beraberce bal sürmek bana yasamin aslinda güzel bir yer oldugunu hatirlatiriyordu.

dün aksam, bir restaurantin girisindeki buzdolabindaki baliklara dalgin dalgin bakarken, hemen yanibasimizda dört kisilik bir aile beliverdi. anne ve babalarinin yaninda 18 - 20 yaslarinda iki kizkardes. onlar da bizim gibi baliklara ve mezelere bakmaya basladilar. sonrasinda, aralarinda anlasmazlik cikti, hangi mezelerin secilecegi konusunda kararsizlik yasadilar, baba anneden yana taraf oldu, kizlar istedikleri mezeler konusunda israrciydilar ve biraz sizlandiktan sonra istekleri elbette kabul gördü. onlarin bu tatli atismalarina tanik olmak, günlük yasamin bütün sikintilarindan uzaklasip kizlariyla beraber mutlu bir aksam yemeginin tadini cikarmaya calisan bir ailenin bu özel anina kulak misafiri olmak beni duygulandirdi ve bütün bir gece aklimin bir kösesinde karsimda iki kizimla birlikte raki iciyor olmanin düsüncesi ve hayali kaldi.