insan olmak

bir kuyumcuyu soyduktan sonra gidip kuslara 300 liralik yem atan bir adamin haberini okudum bugun gazetede. askerden firar etmis, gitmis bir kuyumcuyu soymus, kuslara yem atmis ve bu macera bir pavyon eglencesi sonrasi noktalanmis. kizamadim ben bu adama, kinayamadim kuyumcuyu soydugu icin. belki de basini mahcubiyetle egdigi fotografi etkiledi beni, belki de soygun parasiyla her seyden önce gidip kuslara yem atmasi. askerden kacip kuslara yem atan bir adamin gozunden kuslara bakmaya calistim. belki onlarla beraber ucabilmenin hayalini kuruyordu, belki de onlarin arasindayken yalnizligini unutmaya karar vermisti. eminim bir özlemi vardi, yeni bir yasam özlemi vardi desem haksizlik etmis olur muyum acaba.

bu genc adam simdi hapiste ve bence karanliklarin icinde kuslari düsünüyor. kuyumcunun yerinde olsam ondan sikayetci olmaz, bu cocugun cezalandirilmasina izin vermezdim.