tesadüf

taraf gazetesinin her gün farkli mesleklerden ünlenmis sahsiyetlere sordugu 20 soruyu hic istemesem de ben de zihnimden yanitliyorum. dikkat ettim bazi sorulara verdigim cevaplar günden güne farklilik gösterirken tek bir soruya her gün ayni yaniti veriyorum. en sevdiginiz kelime? cevabim ilk günden bu yana hep ayni : tesadüf.

gecen gun kitaplarin tozunu alirken bir yandan da rastgele sectigim birkac tanesinin üc-bes sayfasini okurken refik halid karay'a rastladim. ago paşanın hatirati, iste ne zamandir elimi sürmedigim bir kitap, ortasindan acip da biraz okuyayim dedigim anda 'tesadüfe dair' bölümü cikti karsima. refik halid'in tesadüf sözüne nasil baktigini buradan da aktarayim istedim.

"iste tanidigim kelimelerin en müthisi, en korkunc ve en sevimlisi. dünyada tesadüften mühim hangi kuvvet, hangi nufuz vardir. tesadüfün yaptigini ne yapabilir. bütün bir hayatin esasini tesadüf teskil etmez mi. insan tesadüflerle mesut veya bedbaht olduktan sonra, yine tesadüflerle hayattan cekilip gitmez mi. Bugunku vaziyetimizi muhakkak bir tesadüfe medyunuzdur, yarinki de öyle, ta son nefesimize kadar..."

refik halid'in ahengli ve akici dilini ne kadar özledigimi düsünürken, keske son yillarda sabahattin ali'nin yeniden kesfedilisi gibi refik halid'in essiz uslubu da yeniden kesfedilebilse diye ic gecirdim.