nefes

kim-ki duk ve nefes, bana bu gece ölüm ve mutlulugun cok da farkli seyler olmadigini söylediler. ölümün bilgisine asla ulasamayacak, onu anlatamayacak olmaktan yakinir bazi yazarlar. öyle saniyorum ki en az ölümün bilgisine ulasmak kadar güctür mutluluga ulasmak. yasamimiz boyunca mutluluk olarak gördügümüz, mutluluk olarak bize sunulmus her sey aslinda mutluluk degil, onun asla gerceklesmeyecek olan vaatleri.

nefes almadan gecirilen bes dakikadan fazla sürmüyor sanirim mutluluk, bu bir idam mahkumu icin de böyle, özgür oldugunu düsündügümüz bir kadin icin de.

gerisi, filmin sonundaki o anlamli sarkinin bize fisildadigi gibi : beyaz karlar düsüyor, yüregim kederle dolu.