okuma ugrasi

son zamanlarda iyiden iyiye dikkatimi cekiyor, ögrenimlerini yurt icinde veya yurt disinda cesitli seviyelerde sürdürmeye devam eden ögrenci arkadaslarimiz, blog sayfalarını ne kadar okuma yapmak zorunda olduklarina dair malumatla dolduruyorlar. bir tanesi isi öyle bir raddeye vardirmis ki, 'okumaktan neredeyse kulaklarimdan kan gelecekti' diyerek anlatiyor okuma yogunlugunu.

boyle anlatimlar, bana biraz tuhaf ve manasiz geliyor dogrusu. ben okuma ugrasinin yasamsal bir ugras oldugunu ve fayda gayesi olmaksizin yani karsilik beklemeden sürdürüldügü zaman anlamli okumalar yapilabilecegini düsünüyorum.

gun boyu ne kadar okuma yaptigini, daha ne kadar yapmasi gerektigini, cevresindeki herkesin de ayni sekilde sadece okuma yaptigini anlatmaya kalkisan birinin iyi bir okuyucu oldugundan süphe ederim. bu minvalde bir okuma anlayisina sahip olanlarin karistirdiklari sey, hirsli bir ögrenci olarak okuma yapmak ve düsünsel bir merakin pesinden giderek okuma yapmak arasindaki farktir.