Anna Karenina

benim kahramanlarimin basinda Anna Karenina gelir, tutkusuyla, cesaretiyle, gozupekligiyle ve tabii ki mucadelesiyle. bazi sohbetlerde Anna Kareninayi okumamis olanlarin asik olamayacagini soyleyecek kadar ileri giderim. bir hocamin nasil yani koydeki adam asik olamayacak mi elestirisine elbette olacak ama hangi derecede hangi yogunlukta olacak karsiligini vermistim. halen ayni dusuncedeyim, bir askin farkli derecelerde farkli derinliklerde yasanabilecegine inaniyorsak Anna Karenina bize kendisini tanimadan once yasadigimiz asklarin sandigimiz kadar buyuk asklar olmadigini soyleyecektir.

Bugunlerde Helen Edmundson in Anna Karenina uyarlamasi Kenter tiyatrosunda sahneleniyor. Ben henuz oyunu gormedim ama Anna yi oynayan Yesim Kocak in bir roportajini okudum. Soyle bir soru yoneltilmis kendisine: Siz Anna'nin yerinde olsaydiniz nasil davranirdiniz?

Bu soru evli bir kadina yoneltilebilecek zor sorulardan biri oldugu kadar cevabini da az cok tahmin edebileceginiz bir soru zira bana gore bu sorunun gercek cevabi bir kadinin gozleri parlamaya basladiginda, dikkati dagilmaya basladigi sirada ortaya cikar. nitekim yesim kocak da soyle yanitlamis : ' o kadar cesur olamayabilirdim. ilk etapta bu aska atilmazdim. '

Roportajin sonunda ise soyle diyor Yesim Kocak: ' kim boyle bir ask yasamak istemez ki' evet, dogrudur nasil katilmam Yesim e, elbette ister ama sunun cevabi cok onemli, boyle bir aski pecelerinin arkasinda mi yasar bir kadin yoksa Anna gibi gidip kocasina baska birisine asik oldugunu itiraf mi eder. Anna itiraf etti, her seyden vazgecti, huzurdan, rahatliktan her seyden, iste Anna Karenina yi ölümsüz yapan sey bu itiraftir.