Agac

siki siki kapiyorum gozlerimi, hizli hizli yurumeye basliyorum. arkama bakmazsam sayet uzaklasabilecegimi, her seyin etrafimdaki her seyin sacma bir dinginlige kavusacagini dusunuyorum.

hala arkamda olup olmadigini merak ediyorum bir yandan, gidisime boyle sukunetle karsilik vermesin, bagirsin, elinden hic birakmadigi kucuk gri cantasini firlatsin, herkesin icinde bana kufretsin istiyorum. adimlarimi siklastiriyorum, attigim her adimda onun yuregine bastigimi biliyorum. onu cok sevdigimi, arkami dondugum yasamin benim gercek yasamim oldugunu hissetsem de yuremeye devam ediyorum.

benden vazgecmeyecegini soyleyen o degil miydi, bir gelecek hayalini ilk kez benimle kurmamis miydi, basindan gecen o korkunc olayi ilk kez ve belki de son kez bana anlatmamis miydi. demek ki hala donebilirim, hala onu alip baska bir diyara gidebilirim.

ilerliyorum ve ilk sokaktan iceri birakiyorum kendimi. butun cocuklugum gectigi o genis sokaktayim, edindigim tum korkulari, endiseleri, öfkeleri, tedirginlikleri bana veren o sokagin basindaki koca agaca gidip ona sarilir gibi sariliyorum, agliyorum...