Bir zamanlar...

Dershanede bir geometri hocamiz vardi, sosyalistti kendisi hem de ben sosyalistim diyenlerden. Bize zaman zaman geometri dersinde oldugumuzu unuttururdu. Bir gun sinifa girdi ve cocuklar dedi bugun cok mutluyum hemen sordu birisi dogum gununuz mu hocam diye hayir dogum gunu degildi o zaman cocugunuz mu evlendi dedik sonra torununuz mu oldu hocam diye sorduk hayir hicbiri degildi mutluluk vesilesi. Cocuklar dedi bugun cok mutluyum cunku bugun pinochet yakalandi. Sinif bir anda sessizlige gomuldu.
Sinifimizda adi kutsal soyadi da emek olan bir arkadasimiz vardi, tabii ki geometri hocamizin ilgi odagiydi. Derse baslamadan muhakkak onun yanina gider senin adin kutsal emek ti degil mi diye sorardi sonra ne guzel bir isim deyip derse bunu soylemis olmanin ic huzuruyla baslardi.
Hocamizin butun bu sosyal hassasiyetinin doruk noktasi bir gun tahtaya cizdigi ucgenle ilgili sordugu soruydu. Nasil bir ucgen bu arkadaslar demis, eskenar ucgen hocam yanitini kabul etmemisti. Sasirmistik, dogru yaniti verince iyice sasirdik..Bu ucgen mafya - devlet - polis ucgeni arkadaslar demisti.
Bugun dershane gunlerinin vazgecilmez mekani niyazibey de yine hatirladik kendisini yine ozledik o gunleri.