Gecmiste kalan en kucuk seye bile ozlem duyuyorum. (Flaubert de boyleymis) Ne gecmis zaman nostaljisinden ne de gelecek zaman tasavvurundan yanayim. Bizlere taninan kisacik muhleti nasil dolu dolu yasarim, bu kisa yasama nasil daha fazla kalp atisi sigdiririm, ben bunun derdindeyim. Ama olmuyor gecmisten de alamiyorum kendimi, bazen sikisip kaliyorum, bazen nefes alamiyorum, bazen hungur hungur agliyorum. Boyle yasanmaz, gecmisin golgesindeki yasam yarim bir yasamdir mi diyorsunuz..biliyorum ama boyle devam ediyorum.